نظارت بر سلامت سازه

در راستای فناوری های نوین صنعت ساختمان و برای نزدیک تر شدن به مفاهیم ساخت و ساز ناب، کنترل کیفیت و نظارت بر سلامت سازه اقدامی ضروری است. (Structural Health Monitoring) فرآیندی است شامل استفاده از تکنیک‌های تشخیص آسیب و تعیین مشخصات برای سازه‌های حیاتی مانند پل‌ها، توربین‌های بادی و تونل‌ها. این یک روش ارزیابی سازه ای غیر مخرب در محل است که از چندین نوع حسگر تعبیه شده یا متصل به سازه استفاده می کند.

سازه‌های حیاتی مانند پل‌ها، تونل‌ها، سدها و توربین‌های بادی بیشتر تحت نظارت قرار می‌گیرند، زیرا بخش حیاتی زیرساخت های ملی هستند.

انتقال داده ها را می توان از طریق سیم انجام داد که معمول و مقرون به صرفه است اما ممکن است برای سازه های بزرگ عملی نباشد. روش دیگر، ارتباط بی سیم را می توان در نظر گرفت که برای سازه های بزرگ مناسب است، اما کندتر و گرانتر از روش سیمی است. خطوط تلفن گزینه دیگری برای انتقال اطلاعات از سایت به دفاتر خارج از سایت است. این تکنیک های انتقال داده، نیاز به بازدید از محل برای جمع آوری و انتقال داده ها را برطرف می کند.

پس از انتقال داده ها، پردازش دیجیتال برای حذف اثرات ناخواسته مانند نویزها انجام می شود که باید قبل از ذخیره اطلاعات انجام شود. پردازش دیجیتال تفسیر داده ها را آسان تر، سریع تر و دقیق تر می کند.

• ذخیره سازی اطلاعات

داده های پردازش شده را می توان برای مدت طولانی ذخیره کرد و در آینده برای تجزیه و تحلیل و تفسیر بازیابی کرد.

• عیب یابی اطلاعات

فرآیندهای تشخیصی شامل تبدیل داده های انتزاعی به اطلاعات مفید در مورد وضعیت سازه و پاسخ آن به بارها است. بنابراین، داده‌های نهایی به‌دست‌آمده از نظارت بر سلامت سازه باید دقیق و فیزیکی باشد که براساس آن بتوان تصمیمات مهندسی منطقی و مبتنی بر دانش را اتخاذ کرد.

روش مورد استفاده برای فرآیند تشخیص به نوع سازه، مکان و انواع حسگرها، هدف نظارت و پاسخ سازه ی مورد بررسی بستگی دارد.